Sigurisht, nga fëmijët ne vlerësojmë pafajësinë dhe mungesën e përvojës, shpesh të gjykuara me një buzëqeshje dashamirëse. Megjithatë, një qëndrim fëmijëror nga ana e një të rrituri përherë kundërshtohet.
Nuk mendoj se është një defekt: të shohësh botën me sytë e një fëmije dhe ta gjykosh atë me zemrën e një fëmije, mund ta bëjë jetën shumë më të lehtë.
American writer Ernest Hemingway (1899 – 1961) working at a portable table while on a big game hunt in Kenya, September 1952. (Photo by Earl Theisen/Getty Images)
Por të kesh zemrën e një fëmije nuk është turp. Është një nder. Një burrë duhet të sillet si burrë.
Ai duhet të luftojë gjithmonë, mundësisht dhe me mençuri, me shanset në favor të tij, por në rast nevoje duhet të luftojë edhe kundër çdo mosmarrëveshjeje dhe pa u shqetësuar për rezultatin.
Ai duhet të ndjekë zakonet dhe ligjet e veta fisnore dhe, kur nuk mundet, duhet të pranojë dënimin e parashikuar nga këto ligje. Por nuk duhet t’i thuhet si qortim, se ka ruajtur zemrën e fëmijës, ndershmërinë e fëmijës, freskinë dhe fisnikërinë e fëmijës.